Kajny, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t.III, Warszawa 1882.
Kajny, niem. Kainen, wieś, pow. olsztyński, nad rz. Łyną (Allef.), na polskiej Warmii, od dawna własność kapituły warmińskiej. Za pogańskich Prusaków nie było tu jeszcze właściwej osady, tylko pole nazywano „Campus Kaynyn”, od którego teraźniejsza nazwa wzięta. R. 1354 wydała kapituła przywilej Prusakowi Kynste na cztery włóki in campo Kaynyn prawem pruskim na dziedziczną własność. Za to miał konno służyć ze zbroją na wojnie; ryby mógł łowić w jeziorach „in extrema solitudine sitis”; widać, że wtedy te okolice jeszcze puste były; także łowy były mu dozwolone w tych lasach. Nawiązka wynosiła 30 m. Tego samego roku wystawiła kapituła zupełnie podobne przywileje na 4 włóki posiadłość 2-ą dla Melumen, Astioten, i Andangen, na 3-ią posiadłość także na 4 włóki dla Gotko i Kirstana, na 4 włóki w 4-ej posiadłości dla Jana Wisken i Mikołaja, braci prusaków, na 4 włóki w 5 posiadł. dla Tulnicken i Tyczen, na 4 wł. i 6-ą posiadł. dla Sambangen, wreszcie na 7-me miejsce również 4 włóki liczące dla Weluna. R. 1430 wolni prusacy w Kajnach uskarżają się na zbyt wysoką liczbę 7 służb konnych wojennych, które odbywac zobowiązani; kapituła zniżyła im te służby do liczby 4. R. 1461 komtur elbląski Henryk von Plauen splądrował wieś z cała okolicą. Po okupacyi rząd pruski zabrał wś K. i wydał na własność prywatną.
Kś. F.